Argentyna oficjalnie Republika Argentyńska – państwo w Ameryce Południowej, nad południowym Atlantykiem. Geografia: Argentyna graniczy z Chile na zachodzie, Boliwią i Paragwajem na północy, Brazylią i Urugwajem na północnym wschodzie. Nazwa „Argentyna” pochodzi od łacińskiego argentum (srebro, plata po hiszpańsku) jest związana z legendą o górach pełnych srebra, która była powszechna pośród pierwszych europejskich odkrywców Niziny La Platy.. Pod względem wielkości Argentyna jest drugim państwem w Ameryce Południowej i ósmym na świecie. Biorąc pod uwagę terytoria gdzie Argentyna faktycznie sprawuje władzę wynosi powierzchnia jej to 2 780 400 km². Argentyna z północy na południe ma długości 3700 km, ze wschodu na zachód jest szeroka na 1400 km w najszerszym miejscu. Argentyna zajmuje południową część kontynentu południowoamerykańskiego od Atlantyku na wschodzie po graniczne Andy (Kordylierę Zachodnią i Andy Patagońskie). Są to góry o ostrej rzeźbie ukształtowanej przez lodowce, a jednocześnie obszar aktywny sejsmicznie. W Kordylierze Zachodniej wznosi się najwyższy szczyt Ameryki Południowej, Aconcagua (6959 m n.p.m.). W Andach Patagońskich znajdują się liczne lodowce. Północno-zachodnią część Argentyny zajmuje śródgórski płaskowyż Puna de Atacama. Wznosi się on średnio na 3800 m n.p.m. Otaczają go 6 – tysięczne wzniesienia wulkaniczne. Jest to teren pustynny i kamienisty. Występują tu także solniska i salares – okresowe słone jeziora. W północno-wschodniej części kraju rozciąga się rozległa dolina trzech wielkich rzek, Paragwaju, Parany i Urugwaju, zwana Niziną La Platy. Część zachodnia tego obszaru to Gran Chaco, równina lessowa z ciernistymi zaroślami sawanny. Wschodnią część regionu stanowi Międzyrzecze, między rzekami Paraną i Urugwajem. Północną granicę wyznacza rzeka Iguazu z uznawanymi za najpiękniejsze na świecie wodospadami (Wodospad Iguazu). Środkową i północno-zachodnią część Argentyny stanowi nizinna i żyzna Pampa, która od południa sąsiaduje z miejscami pofałdowanym, bogatym w ropę, płaskowyżem Patagonii. Jest to lessowa równina, stanowiąca najważniejszy obszar rolniczy kraju. Dalej na południe jest subpolarna Ziemia Ognista. Najważniejszymi rzekami kraju są Parana, Paragwaj, Salado i Urugwaj. La Plata, która jest wspólnym ujściem Parany i Urugwaju o szerokości 220 km przy oceanie. Jest to swego rodzaju słodkowodny zalew morski. Większość rzek na terenach górskich charakteryzuje się wysokimi przepływami. W korytach rzek występują natomiast liczne progi skalne. Pozwala to wykorzystać potencjał energetyczny tych rzek. Aż ⅓ powierzchni kraju zajęta jest przez obszary bezodpływowe. Występują na nich okresowe rzeki i jeziora oraz zmiennych rozmiarów solniska. W Andach Patagońskich występuje ponad 400 jezior pochodzenia tektoniczno-polodowcowego, z których największe, Buenos Aires, ma powierzchnię 2240 km².
Historia / Tło polityczne: Ślady pierwszych osadników na terenie dzisiejszej Argentyny sięgają paleolitu. Hiszpańska kolonizacja rozpoczęła się w 1512 roku. W jej wyniku w 1776 roku powstało Wicekrólestwo La Platy, które było częścią hiszpańskiego imperium kolonialnego. 25 maja 1810 roku Argentyna uzyskała niepodległość po odsunięciu ostatniego hiszpańskiego gubernatora . 9 lipca 1816 roku Argentyna formalnie ogłosiła niepodległość. W XIX wieku w Argentynie miały miejsce liczne wojny domowe, które zakończyły się reorganizacją państwa i utworzeniem federacji ze stolicą w Buenos Aires. W drugiej połowie XIX wieku miała miejsce wielka fala emigracji z Europy do Argentyny, która na zawsze wpłynęła na argentyńską kulturę i demografię. Również w tym czasie w Argentynie miał miejsce stabilny wzrost gospodarczy, dzięki któremu na początku XX wieku Argentyna była siódmym krajem na świecie pod względem rozwoju gospodarczego. W XX wieku miały miejsce liczne wojskowe zamachy stanu, permanentny kryzys polityczny i gospodarczy. Po zakończeniu I wojny światowej w kraju doszło do serii wystąpień o charakterze rewolucyjnym. W styczniu 1919 roku w stolicy wybuchły zamieszki które do historii przeszły jako Tragiczny Tydzień. Rząd do stłumienia zamieszek wykorzystał policję i wojsko. W latach 20. do władzy dochodzi Radykalna Unia Obywatelska. Na skutek zamachu stanu władza przechodzi w ręce wojska. Po krótkich rządach wojska, w 1938 roku władzę obejmują konserwatyści. Rząd konserwatystów został obalony przez wojsko w 1943 roku. Prezydentem z ramienia junty został Pedro Ramírez. W obozie wojskowych cały czas trwała walka o władzę, pretekstem do kolejnego puczu była sytuacja ze styczniu 1944 roku gdy Ramírez zawiesił stosunki dyplomatyczne z mocarstwami Osi. Został on wówczas obalony przez na rzecz generała Eldemiro Farrella. W marcu 1945 roku Argentyna dołączyła się do koalicji alianckiej. Dużą popularność w rządzie wojskowych zdobył Juan Perón. Perón wziął udział w wyborach prezydenckich z 1945 roku w których wystartował jako kandydat założonej przez siebie Partii Pracy. Prezydentem nominowany został w 1946 roku. Uniknął on uwikłania kraju w zimną wojnę i zrezygnował z wyboru pomiędzy kapitalizmem i socjalizmem. Przeprowadził szereg reform min. znacjonalizował koleje. Reformy doprowadziły do wzrostu płac realnych. Zabezpieczeniami społecznymi objęto niemal wszystkich robotników a opieka zdrowotna stała się powszechna dla wszystkich obywateli, dokonano również reformy prawa pracy. W trakcie pierwszej kadencji prezydenta Partia Pracy przekształciła się w ugrupowanie o nazwie Partia Justycjalistyczna. Rząd przywrócił stosunki dyplomatyczne z ZSRR. W odpowiedzi USA wprowadziło antyargentyńskie embargo. W okresie jego rządów Argentyna przyjmowała licznie uciekających z Europy faszystów, szczególnie naukowców których doświadczenia miały pomóc m.in. we wprowadzeniu w Argentynie europejskich technologii i rozwój naukowy kraju. Jednocześnie umożliwił Żydom awans społeczny, zezwolił na pełnienie przez nich funkcji politycznych oraz nie sprzeciwiał się żydowskiej imigracji do Argentyny.
W 1951 roku Perón ponownie został wybrany na prezydenta kraju. Druga kadencja rozpoczęła się dla rządu od kryzysu gospodarczego. Rząd popadł w konflikt z Kościołem ( legalizacja rozwodów i prostytucji). We wrześniu 1955roku miał miejce zamach stanu- Revolucion Libertadora, czyli rewolucja wyzwoleńcza. Organizatorami puczu byli nacjonalistycznie i katolicko nastawieni oficerowie wojska. Perónowi udało się uciec z kraju samolotem. Udał się wówczas do Hiszpanii rządzonej przez gen. Francisco Franco. Władzę do lat 70. objęły kręgi związane z konserwatystami i elitami ziemiańskimi (zdelegalizowanie organizacji peronistowskich). W latach 1958 r-1970 dochodziły do władzy różne ugrupowania polityczne (Radykalna Unii Obywatelska, rządy dyktatorskie wojska).W latach 60. Mnożyły się organizacje partyzanckie i paramilitarne. W 1973 roku do wyborów dopuszczono peronistów. Perón powrócił do Argentyny w czerwcu a w październiku został po raz trzeci wybrany na prezydenta Argentyny (wiceprezydentem została jego trzecia żona, Isabel Martínez de Perón, zwana Izabelitą).